บทที่ 107 หมางเมินเหินห่าง (25%)

พงษ์สวัสดิ์กลับห้องอีกทีในช่วงเช้าของวันถัดมา หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าอาการของคิริมาไม่น่าเป็นห่วง อีกทั้งโดนเธอไล่เพราะกลัวว่าจะปะทะกันกับปรเมศที่จะเข้ามาตรวจอาการในช่วงสายๆ ไม่ใช่ว่ากลัวไอ้หมอนั่น ไม่ใช่ว่ากลัวเมีย แต่ที่ทำตามเพราะเกรงว่าเธอจะปวดหัวขึ้นมาอีก

“เมื่อคืนไปนอนไหนมาวะ ไม่เห็น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ